Islamitische rouwperiode

De dood van een dierbare kan een grote impact hebben op iemands leven. Om de dood goed te kunnen verwerken is er een rouwperiode waarin de nabestaanden hun verdriet kunnen uitten. Men dient gebruik te maken van deze mogelijkheid zodat de geest innerlijke rust kan vinden en uiteindelijk het verlies een plekje kan geven. De islam heeft een rouwperiode voorgeschreven. Daarnaast bestaat er ook een culture rouwperiode.

Officiële islamitische rouwperiode

In de Islam duurt de rouwtijd officieel drie dagen. In deze drie dagen kunnen de nabestaanden getroost of gecondoleerd worden. Na drie dagen is het niet gebruikelijk dat er nog gecondoleerd of getroost wordt. In de Islam geldt dat na drie dagen de nabestaanden niet aan het verlies moeten worden blijven herinnerd. De dood ligt in de handen van Allah en is onomkeerbaar. Als Allah gewild heeft dat iemand overlijdt dan moet een mens niet blijven treuren.

Weduwe

Bij de dood van haar echtgenoot heeft een weduwe heeft een rouwperiode van vier maanden en tien dagen. Dit is gebaseerd op een Hadith die zegt: ‘Een vrouw mag niet meer dan 3 dagen rouwen, behalve wanneer het haar man betreft, dan is de rouwperiode 4 maanden en 10 dagen.’ [ de 6 Hadithboeken]

Cultureel uitbreiden van rouwperiode

In sommige culturen wordt de rouwperiode uitgebreid tot 40 dagen. In deze 40 dagen worden er verzen uit de Koran gereciteerd en veel gebeden. Ook ontbreken smeekbedes voor de dode niet in deze dagen. Islamitisch gezien is het uitbreiden van een rouwperiode niet noodzakelijk. Immers blijft een persoon te lang hangen in een emotionele stemming wat er uiteindelijk ervoor kan zorgen dat diegene depressieve verschijnselen eraan overhoudt.

Probeer te relativeren

“Tot Mij zullen jullie terugkeren en Ik zal jullie dan informeren over wat jullie deden” [29:8]. Allah heeft ons de taak gegeven Hem te aanbidden. Alles wat in het wereldse leven wordt gezegd of gedaan wordt meegenomen naar het Hiernamaalse en uiteindelijk beoordeelt door Allah. Door te realiseren en te relativeren dat de dood het begin is van het tussenleven, wordt het verlies van iemand beter begrepen.